Ik ben zwanger van ons tweede zoontje en het geboorteplan is besproken. Daarin staan de wensen en globaal het plan rondom de bevalling van ons tweede kindje. In de vragenlijst stonden ook vragen omtrent de eerste bevalling. Hoe kijk ik erop terug? Hoe heb ik de bevalling ervaren en welke inzichten wil ik graag meenemen? In dit artikel vertel ik graag meer over hoe ik terugkijk op de bevalling van Lucas, de geboorte van ons gezin.
Hoe kijk ik terug op de bevalling van Lucas?
De bevalling van Lucas vond ik indrukwekkend, intens, heftig en heel erg mooi. De bevalling begon op een hilarische manier die echt typisch is voor ons. Ik heb gedurende de hele zwangerschap gezegd dat Lucas op 6 december geboren zou worden en op 5 december braken in de avond mijn vliezen. We waren een wandeling aan het maken naar de stad waar ik per se de kerstlichtjes wou bewonderen. Halverwege de wandeling leek het opeens alsof ik in mijn broek had geplast en moesten we hard lachen om het moment. Een koude pakjesavond, een wandeling op UGGS en een natte broek door de gebroken vliezen. Op de stoep belden we lachend de verloskundige, die we niet veel later thuis mochten verwelkomen. Waggelend en lachend gingen we huiswaarts, waarbij we ondertussen dierbaren informeerden over de ontstane situatie zodat zij op de hoogte waren.
Een bevalling in het ziekenhuis
Eenmaal thuis namen de weeën snel toe en had ik ongelooflijk veel pijn in mijn onderrug. Het ging zo snel, maar de tijd erg langzaam. De pijn werd steeds ondraaglijker en moeilijker. Ik heb deze uren als erg intens en heftig ervaren gezien de hoeveelheid weeën. Halverwege de nacht gingen we naar het ziekenhuis waar ik een warm gevoel aan over heb gehouden aan de manier waarop het team voor ons klaarstond. Het gaf zoveel vertrouwen en kracht om daar met hen te mogen zijn. Ik mocht een ruggenprik en dat voelde als een verademing. Ik kon even uitrusten en opladen. De ruggenprik kwam op het juiste moment, omdat ik daardoor de energie kon verzamelen om de bevalling voorspoedig te laten verlopen. Vooral de adviezen en tips gaven veel rust van de verloskundige. Het is zo fijn als je in goede handen bent en je volledig kunt vertrouwen op hun kennis en ervaring.
Kleine Lucas verwelkomen
Aan het einde van de ochtend had ik volledige ontsluiting, waardoor ik werd afgekoppeld van de pijnbestrijding en het persen kon beginnen. Ik heb gedurende mijn zwangerschap altijd gezegd dat iedereen vooral moet doen wat goed is voor ons lieve mannetje zodat hij gezond ter wereld mag komen. Dat was mijn grootste prioriteit en de rest was bijzaak. Ik ben heel dankbaar en blij dat we fantastische begeleiding kregen bij onze bevalling waardoor we Lucas aan het begin van de middag mochten verwelkomen. Hij werd meteen op mijn borst gelegd en de navelstreng werd doorgeknipt door Jordy. Het voelde zo magisch om voor het eerst Lucas in de armen te mogen sluiten. Op 6 december, de dag die al die tijd in de babykamer van Lucas stond.
Op naar de tweede bevalling
Ik vind het een bijzondere gedachte dat ik straks een tweede bevalling mag ervaren. Ook vind ik het spannender dan bij de eerste bevalling, omdat ik vooral de wens heb dat het goed mag gaan met Lucas én zijn broertje. Opeens zijn de zorgen verdubbeld, net als de liefde die ik voor mijn gezin voel. Binnenkort worden we een gezin van vier, eerst maar eens die bevalling rocken. Let’s do this!
Veel liefs, Dagmar