Jongens wat een mijlpaal! Ik ben 30 weken zwanger van ons lieve zoontje! Over jongens gesproken, ik vind het geweldig om straks te genieten van deze drie lieve mannen. Al die bezoekjes aan de bouwplaatsen en – inmiddels een nieuwe fase – de brandweermannenperiode heb ik natuurlijk geaccepteerd. Ik moet zeggen; hun enthousiasme werkt aanstekelijk. Dat ik nu zelf hijskranen spot en elk gereedschap weet te benoemen heb ik natuurlijk aan die lieverds te danken. Straks komt daar een lief jongetje bij en ik weet zeker dat we hem een liefdevol en warm thuis kunnen geven. Lucas heeft zoveel zin om zijn broertje te zien en te knuffelen! We moeten nog even geduld hebben, maar 30 weken zwanger zijn is toch echt een mijlpaal. Wat zijn we blij als hij straks in onze armen ligt en ons gezin compleet is.
Ik kijk met veel dankbaarheid terug op het afgelopen half jaar waarin de zwangerschap zo voorspoedig mocht verlopen. Nu ik 30 weken zwanger ben, voel ik meer klachten en heb ik het wat zwaarder. De bekkenpijn neemt snel toe en ik ben blij dat deskundigen met mij meedenken zodat ik de klachten enigszins kan stabiliseren. Het neemt niet weg dat ik mij nu veel meer als ‘een zwangere’ voel, omdat ik mij er ook naar moet gedragen. Ik mag en kan weinig tillen, moet voldoende rust pakken en letten op mijn houding. Dit alles voor het allermooiste doel; straks een lief jongetje in de armen sluiten. Ons zoontje en lieve broertje.
Tot en met het tweede trimester van de zwangerschap, heb ik eigenlijk alles kunnen doen in dezelfde mate als ik dat eerst ook deed. Ik genoot van veel energie, een fit lichaam en de zwangerschap verliep erg voorspoedig. Ik voelde de kleine schoppen en heb deze tijd heel bewust meegemaakt. Elke goede dag voelde opnieuw als een cadeautje. Nu heb ik eenmaal meer pijn en moet ik op de rem trappen, wat ik zelf ook had verwacht in deze periode. Dat mijn lichaam het als intensief ervaart is helemaal niet gek. Na een hectische verbouwing in combinatie met de feestdagen en vakantie naar Polen, is het tijd om meer rust en ruimte te creëren voor de zwangerschap en mijn gezondheid. Op deze manier kan ik er alsnog voor mijn gezin zijn en dat heeft mijn hoogste prioriteit.
Ik vind het wel wat lastig om minder te kunnen, zeker omdat het contrast zo groot is met een paar weken geleden. Dat hoort ook bij deze fase en dat is meer dan goed, maar ik moest eraan wennen. Gelukkig kan ik alsnog ontzettend veel wél en daar leg ik graag de focus op. Ik pas mijn activiteiten aan en doe wat lukt. Ook is het heel fijn dat Lucas al zo bewust is en goed aanvoelt wat er speelt, zo maken we er samen een gezellige tijd. Ik blijf mij verbazen over de sprongen die hij maakt en het is een geweldige leeftijd. De praatjes, zijn eigen persoonlijkheid, de zelfstandigheid en vooral zijn oneindige enthousiasme zorgen voor een feeststemming in huis. Hij geeft energie en maakt deze laatste weken veel makkelijker. Ook voelt het heel mooi om samen toe te leven naar de komst van de kleine, hij beleeft deze zwangerschap erg bewust waardoor we de voorpret kunnen delen met elkaar.
Voor de feestdagen hebben we een prachtige 3D-echo laten maken van ons lieve kindje en hij lag er heel mooi bij. Het was ook weer geruststellend en fijn om hem te kunnen zien, een heel mooi kerstcadeautje. De kleine man is lekker beweeglijk en ik voel hem inmiddels dagelijks. Het allerleukste aan deze fase is ook het contact dat je met je kindje kunt maken. Niet alleen ik kan het steeds beter, maar ook Jord en Lucas voelen de kleine. Dat maakt het nog gezelliger. De komende periode zal vast en zeker intenser worden, maar juist deze mooie momenten koesteren we. We leggen al die fijne momentjes vast en genieten nog even van de zwangerschap. Misschien komt de kleine eerder, misschien rond de uitgerekende datum… We wachten af en kijken uit naar de kleine.
Veel liefs,
Dagmar
