Als ik nu niet zwanger blijk te zijn, dan eet ik mijn schoenencollectie op! Een gedachte na twee negatieve zwangerschapstesten, die nooit positief uit konden pakken omdat ik te vroeg had getest. En toch werd ik er ongelukkig van en ik vind de benaming ‘negatieve test’ daarom een schot in de roos. Als dit laatste nu ook voor de zwangerschap zou gelden… Anderzijds: ik had totaal geen vergelijkingsmateriaal hoe het zou voelen om zwanger te zijn en toch hield ik voet bij stuk. 1 april brak aan.
Nietsvermoedend zat ik op de wc. Ik mocht van mijzelf nog één keer de test te vroeg doen, puur om uit te sluiten of ik de volgende dag wel alle sushi kon eten met vrienden. Wederom een slecht excuus om maar een test uit te kunnen voeren, maar die symptomen voelde ik toch niet voor niets? Ik was bang dat mijn voorgevoel er weer naast zat en mijn hart klopte in mijn keel vanwege de kans op een teleurstellende melding. Ik had mij vast aangesteld en die klachten onder een vergrootglas gelegd. Ik legde de test weg, stapte onder de douche, kleedde mij aan en ging naar beneden om te ontbijten. In gedachten troostte ik mijzelf met het idee dat ik tijdens het etentje in ieder geval alle sushi gerechten met een gerust hart kon bestellen. Totdat ik mij besefte dat ik nog niet eens op de test had gekeken om de uitslag te bekijken! Ik verbrak het record sprinten naar de badkamer, pakte de test op en keek.
Een plusje? Ik zocht zo snel als ik kon de handleiding op en mijn handen beefden terwijl ik probeerde te lezen of ik het echt goed had begrepen. Ik was in één keer klaarwakker en kreeg het benauwd. Ik wreef in mijn ogen, leunde tegen de radiator en staarde naar de test. Een vaag plusje weerkaatste terug, is dit niet gewoon een misselijke grap? Zijn al die testen ingesteld om op 1 april een plusje te tonen? Gelukkig had ik er nog twee in huis en ik besloot deze gelijk te gebruiken. Voor ik kon knipperen met mijn ogen kwam ook uit deze testen een positief bericht. Ik. Ben. Zwanger. De kleine is bij ons!
Terwijl ik op de rand van ons bed ging zitten, belde ik de huisarts en kreeg ik de assistente aan de lijn. Struikelend over mijn woorden en met een trillende stem vertelde ik dat ik met drie zwangerschapstesten in de hand zat die allemaal positief bleken te zijn. Wat nu? De assistente vroeg of ik er blij mee was. Blij? Ik was dolgelukkig! Ik hoorde gejuich en een felicitatie aan de andere kant van de lijn en ik maakte een afspraak om met de huisarts het traject te bespreken. Ik voelde mij overrompeld: zo bijzonder dit prille leven, ons wondertje! Hoe, waar en wanneer ga ik dit aan Jord vertellen? Welke rol willen wij als ouders gaan vervullen? En wanneer zijn we uitgerekend? Dit is de allermooiste 1 april ooit! Krijgen we een zoon of een dochter? En in welke stijl zouden we de babykamer inrichten?
Mijn fantasie werd ruw verstoord door de deurbel en ik keek op de klok. Dat is waar ook. De loodgieter zou vandaag een tuinkraantje plaatsen…
Veel liefs, Dagmar
