Wist je dat bovenstaande foto gemaakt is tijdens mijn vrijgezellenfeest? Toen wisten we pas een week dat ik zwanger ben en we besloten dat we dit nog minstens een maandje voor onszelf zouden houden om aan het idee te wennen. Het zou ons geheimpje zijn, maar het was nog behoorlijk ingewikkeld om dit zo te houden kan ik je vertellen. Want tijdens mijn vrijgezellenfeest gingen we namelijk sushi eten, ik heb met veel schijnbewegingen naar de California maki (al mijn vriendinnen bestellen deze automatisch voor mij, omdat ze weten dat ik deze onweerstaanbaar lekker vind… Helaas mag je deze niet eten haha #probleempje!) daarom voor het eerst veel vega sushi gegeten. Ook lekker haha. Ik vertel je over een hele speciale dag – 3 mei – waarop we voor het eerst ons kindje mochten bewonderen én in ondertrouw gingen. We gaan terug in de tijd!
3 mei 2016, een dag die ik nooit zal vergeten. Vandaag gingen Jord en ik in ondertrouw, dat was zo’n vrolijke en bijzondere afspraak en ik mocht officieel benoemen dat ik de achternaam van Jord aan zal nemen. Ook de trouwambtenaar was een geweldige vrouw; met humor, lekker vlot en een hele leuke verschijning. Zo geruststellend dat zij onze ceremonie zal verzorgen, dat voelde gelijk heel goed. Maar volledig ontspannen kon ik niet, want in gedachten was ik met onze kleine bezig. Zou het nog wel bij ons zijn? En klopt het hartje? Is het gezond en groeit het goed genoeg? Ik had niet verwacht dat deze zorgen nu al om het hoekje kwamen kijken, maar het is waar; ik ben nu al verliefd op ons kindje, het idee dat we al samen zijn maakt mij onwijs gelukkig en ik hoopte zo intens dat alles goed gaat en we het met liefde mogen grootbrengen.
En toen was daar eindelijk het moment dat we naar het ziekenhuis mochten voor de eerste echo. Daar keek ik al heel lang naar uit en ik streepte echt de dagen af. Ik kon eenmaal niet wachten om ons kindje voor de eerste keer te zien en misschien had onze kleine dat ook wel, want het was zo leuk! Toen de echoscopiste de echo startte leek het namelijk naar ons te zwaaien want hrt handje zwiepte vrolijk omhoog, ook de echoscopiste moest er enorm om lachen.
Uit mijn zwangerschapsdagboek: Je bent nu al heel bijzonder en speciaal en ik moest mijn tranen wegslikken toen ik van haar hoorde dat je hartje goed klopte. Je bent prachtig! En nog zo ontzettend klein, slechts 2 cm. Een druifje? Een m&m? Een mini chipje? Je bent perfect voor ons en we zijn zo dankbaar dat we je vandaag voor het eerst mochten ontmoeten. En weet je wat grappig was? Elke keer als ik begin te lachen dan stuiter je vrolijk mee zagen we op de echo, dat wist ik helemaal niet. En ik lach nogal vaak, moet je nagaan hoeveel je nu al beweegt. Je wordt vast sporter van het jaar! Je lag er zo lekker bij, alsof je in een soort hangmatje lag, maar dan in mij. Ik vind het nog steeds zo’n onwerkelijk idee en tegelijkertijd het meest fantastische gevoel op aarde dat we jouw ouders mogen zijn. We zijn heel erg trots op je, blijf nog maar heel lang lekker zitten en eet maar goed zodat je groot en sterk mag worden en wij straks kunnen smelten van je lieve lach. En ook al ben je nog maar 2 cm groot en lijk je op een druifje, je bent wel het allermooiste druifje van de wereld én fotogeniek. Dat heb je vast van je lieve papa. Hopelijk mogen we je snel weer bewonderen, tot gauw!