Ben ik er wel klaar voor? De twijfels zijn toegeslagen en de onzekerheid giert door mijn lijf. Ben ik wel klaar om moeder te worden? Kunnen wij ons kindje warmte, liefde en een veilig thuis bieden die we het zo graag willen geven als ouders to be? Kan ik – ondanks de chronische beperkingen – alle ballen in de lucht houden en balanceren tussen onze kleine, het huishouden, projecten op werk en als het even kan een sociaal leven zonder dat onze relatie eraan onderdoor gaat? En zijn we daadwerkelijk klaar om ouders te worden? Zou je daar op een dag achter komen?
Is er een moment dat die zekerheid om het hoekje komt kijken of moet je er ‘gewoon’ voor gaan en af en toe die risico’s durven nemen om in het diepe te springen? Ik ben bang voor terugvallen met mijn gezondheid, zeker nu ik mij ook erg verantwoordelijk voel voor onze kleine die in mijn buik elke week groter mag groeien. En juist wanneer ik mij lichamelijk iets minder voel, slaan de twijfels toe. Ik word angstiger, kwetsbaarder en onzeker door de pijn en de vermoeidheid. Vragen schieten door mijn hoofd en maken mij onrustig. Kan ik straks wel voor ons kindje zorgen als mijn herstel anders loopt dan gepland? En welke gevolgen heeft dit voor zijn toekomst? En de toekomst van onze relatie? Ik wil niet denken aan die doemscenario’s, maar focussen op wat wél lukt. Gelukkig overheerst het laatste en domineert het de twijfels.
We hebben er vertrouwen in dat we samen sterk genoeg zijn om alle obstakels en hobbels te trotseren die op ons pad zullen komen en we kunnen niet wachten om meer mooie momenten samen te mogen delen. Momenten met z’n drieën, als gezin. En die twijfels? Die zijn nergens voor nodig al is dat achteraf makkelijk praten, want op zulke momenten is een glazen bol erg welkom! Net als een warme kruik tegen de pijn, chocolade als oppepper en een goed gesprek om een hart onder de riem te steken dat ook in tijden van een terugval we het gaan redden samen. Twijfels bij hoogtepunten in het leven kunnen nutteloos aanvoelen, maar ze zijn zelfs gezond. Ze houden je immers scherp en laten je nadenken over wat er écht toe doet en waar jij voor staat. Al zou het soms zoveel makkelijker zijn als iemand een kant-en-klaar stappenplan aan zou kunnen reiken hoe nu verder als je op een moment vol vraagtekens in het leven bent beland. De reden dat een stappenplan ontbreekt is natuurlijk dat het bij iedereen anders verloopt, het zijn zulke persoonlijke keuzes waar geen goed of fout aan gekoppeld kan worden. Als jij erachter staat en er volledig voor wilt gaan, spring! Durf te dromen, maar heb ook de moed om van deze dromen werkelijkheid te maken. Want de zekerheid dat je er echt klaar voor bent, valt je pas op als je de uitdaging en kans bent aangegaan.
Tot die tijd is het een soort onderbuik gevoel te noemen. En daar kan ik de komende maanden ontzettend van genieten, omdat daar ons eerste kindje groeit en zich goed mag ontwikkelen. Het mooiste cadeau dat nu al ons leven verrijkt.
Wanneer wist jij dat je er klaar voor was?
Veel liefs, Dagmar
