Er is geen goed of fout. Laat ik dat vooropstellen als je je afvraagt hoe je een chronische beperking gaat accepteren. Ik kan, hoe graag ik dit ook zou willen kunnen, helaas geen handleiding geven met een stappenplan hoe je een chronische beperking kunt accepteren. Wel kan ik mijn eigen ervaring delen en vertellen hoe het voor mij is om te leven met een chronische beperking (ik heb voor de kerst te horen gekregen dat ik Fibromyalgie heb en ik leef al jaren met CVS). Ik krijg namelijk regelmatig de vraag hoe ik kan leven met een beperking en hoe ik toch zo positief eronder kan blijven. Dit is eigenlijk een groot compliment, maar makkelijk is het natuurlijk niet. Het heet niet voor niets een beperking, maar tegelijkertijd kan je het ook ombuigen naar een kans!

Update
Allereerst is het handig om even te vertellen hoe het op dit moment gaat met mijn gezondheid. Rond de kerst heb ik te horen gekregen dat ik naast chronische vermoeidheid ook kamp met een vorm van reuma, hoogstwaarschijnlijk fibromyalgie. Ik heb hier eerder een artikel over geschreven, mocht je interesse hebben klik dan hier om het te lezen.  Half maart ga ik weer richting de ziekenhuizen om te kijken naar kansen en mogelijkheden, want zo zie ik dat. Ik kan leven met mijn beperkingen, maar ik weet dat ik de kwaliteit van mijn leven kan verhogen. Ik leef dagelijks met veel pijn en dat is lastig, vooral omdat ik er alles aan wil doen om af te studeren. Ik heb ups en downs met mijn lichamelijke gesteldheid en voor mijn omgeving is dit ook niet altijd gemakkelijk. Gelukkig heb ik lieve vrienden en familie die mij er doorheen helpen als het even niet gaat, maar ook waar ik extra mee kan genieten van de momenten als alles beter gaat. 

Ik merk dat ik de afgelopen tijd enorm aan het veranderen ben. Zo kwam er opeens het besef dat deze beperkingen niet voor niets chronische ziektes worden genoemd en dat ik hier misschien wel heel mijn leven ‘last’ van zou kunnen hebben. Dit kwam als een flinke klap, ook al klinkt dat gek als ik hier al jaren mee leef. Dan ontstaat ook wel even de vraag ‘waarom toch ik?’, maar het heeft mij wel gevormd tot wie ik nu ben en daar ben ik aan de andere kant ook heel dankbaar voor. Ik pluk de dag, omdat ik van een klasplantje getransformeerd ben tot een meid met een geweldige vriend waar ik nu mee samen woon én ik zit in mijn afstudeerjaar waar ik stiekem best trots op ben. Ik had geen toekomst en nu kan ik zelfs plannen maken voor over een jaar en ik heb super lieve lezers die mijn blog bezoeken en ik word echt gelukkig van deze fijne lichtpuntjes. Ik hou jullie op de hoogte hoe het gaat met mijn gezondheid en deel de tips die voor mij het leven een stukje dragelijker maken. 

✩ Wees lief voor jezelf
Nu val ik gelijk met een zware klus in huis, omdat ik dit zie als een moeilijke taak. Hoe kan je nou van je lichaam houden als het je elke keer weer teleurstelt? En toch maak je het jezelf een stuk makkelijker als je lichaam en geest in balans zijn en een team vormen. Anders ben je in je hoofd al twintig stappen verder, terwijl je lichaam nog kilometers achter je aan loopt. Verwen jezelf, stel je doelen bij als het nodig is en heb vrede met de situatie. Als je die rust kunt creëren, kan je de energie steken in het vooruit komen.

✩ Durf te zien
Als je het lef hebt om onder ogen te komen wat je niet wilt zien, dan zal dit een positief effect hebben op je herstel. Natuurlijk wil je niet accepteren dat je ziek bent, want je wilt net zo zijn als iedereen en niet anders. Ik ontkende heel erg lang voor mijzelf dat ik een beperking had, ik wist er vanaf maar weigerde zo te leven. Het zorgde ervoor dat ik veel kansen heb kunnen krijgen, maar tegelijkertijd ging ik dagelijks over mijn grenzen heen en moest ik dealen met veel teleurstellingen Nu zie ik in dat er heel andere mogelijkheden voor mij zijn weggelegd die ook te gek zijn, juist doordat ik moed heb getoond om een stapje terug te nemen en te luisteren naar mijn lichaam en dat brengt mij gelijk bij de volgende tip.

✩ Luister naar je lichaam
Als je een chronische beperking hebt, ken je misschien wel dat knopje waardoor je je gevoel kunt uitschakelen. Ik heb het regelmatig gebruikt om door te knallen waar ik dan achteraf spijt van kreeg, omdat ik te ver was gegaan. Luisteren naar je lichaam is niet altijd gemakkelijk, maar het zorgt er wel voor dat je verder komt dan waar je nu staat. Op het moment zelf is het soms een moeilijke beslissing, maar stiekem weet je dat het je meer oplevert. 

✩ Deel je gevoelens
Krop je verdriet, boosheid en teleurstellingen niet op. Hoe frustrerend is het om die uitzichtloze pijn te ervaren of kapot te zijn zonder dat je voor je gevoel ook maar íets hebt gedaan? Maar het wordt nog erger als je het allemaal opsluit in je hoofd en er maar iets hoeft te gebeuren en je ontploft als een bom. Daar maak je niemand gelukkiger mee. Je wilt je dierbaren niet kwetsen, omdat zij er wel voor je zijn, maar ze staan dichtbij je en dat maakt het soms makkelijker om je boosheid op hen af te reageren. Wees dit moment voor en praat erover, want je wilt anderen niet pijn doen en leg dit ook aan hen uit. 

✩ Denk in kansen en mogelijkheden
Misschien moet je je dromen aanpassen of moet je je doelen bijstellen, maar voor alles wat niet gaat, komt iets anders voor in de plaats. Wellicht moet je nu een andere weg inslaan, maar je krijgt er wel een ander uitzicht voor terug en die kan ook prachtig zijn! Denk in kansen en bekijk per keer wat wel lukt, alles bij elkaar zorgt dat je op die plek komt waar je misschien nooit had verwacht te kunnen komen. Ik weet zeker dat het je gaat lukken, als je maar durft te denken in lichtpuntjes en mogelijkheden.

✩ Gun jezelf tijd
Het wiel is vast niet in één minuut uitgevonden en zo kan je ook niet meteen voor jezelf uitstippelen hoe alles werkt. Gun jezelf even de momentjes en overhaast niet een acceptatieproces; het puzzelstukje heeft tijd nodig om op de juiste plek te vallen. 

✩ Je staat er niet alleen voor
Dit wil ik delen met alle lezeressen die mijn blog volgen en die ook een chronische beperking hebben. Ik vind het niet altijd gemakkelijk om te horen dat anderen ook deze lichamelijke klachten ervaren die ik ook dagelijks voel; ik gun het niemand. Maar ik zou oprecht bergen voor je verplaatsen als dat een verschil zou maken. Ik hoop er dan ook voor je te kunnen zijn en ik wil je vertellen dat je er never nooit alleen voor staat. We komen er samen doorheen en het is niet altijd makkelijk, maar moet je kijken wat je allemaal al wél hebt bereikt?! 

Heb je behoefte aan contact of heb je een vraag, stel deze in de comments of mail/tweet mij, want je staat er nooit alleen voor. En een acceptatieproces gaat ook met ups en downs, het gaat niet in één keer goed. Het is een proces en gun jezelf de tijd en middelen die je nodig hebt om stappen vooruit te maken. Je hoeft het niet alleen te doen, hou mij op de hoogte als ik iets voor je kan betekenen! Ook vormen de volgende blogs van lieve vriendinnetjes en lotgenoten aanraders:
✩ Kimberly heeft Fibromyalgie en ME, maar is een schat van een meid en ontzettend positief;
✩ Lisanne schrijft over een leuk leven met beperking en Fibromyalgie, voor mij is Lisanne ook een echte inspiratiebron om meer uit het leven te halen;
✩ Marjolein laat mij hardop lachen en weet steeds een grote glimlach op mijn gezicht te toveren als ik haar artikelen lees. Een echte topper en doorzetter, maar ook chronisch positief <3
✩ Geanne heeft de chronische beperking MS en ziet overal lichtpuntjes en geluksmomenten in.