Wát een bijzonder jaar wordt 2020. Toen we proostten op 31 december en vuurwerk bewonderden tijdens de jaarwisseling, hadden we nooit voor mogelijk gehouden wat de wereld te wachten zou staan. We zijn halverwege 2020 en dat voelt onwerkelijk. De wereld stond stil, maar de tijd haalt ons in. We beleefden een lockdown, voelden ons kwetsbaar en het virus heeft veel impact op het dagelijkse. We moesten wennen aan het nieuwe normaal en de 1,5 meter samenleving, daar hadden we in 2019 nog nooit van gehoord. Handen schudden, een feestje bezoeken en ‘gewoon’ een boodschappenkarretje pakken… wie had gedacht dat zulke handelingen in 2020 opeens zó anders zouden voelen? 2020 gaat de geschiedenisboeken in als een jaar waarin Corona levens op de kop zet. Maar er is meer dan dit virus. Ik blik terug op de eerste helft van 2020, lees je mee?
Hoogzwanger en aftellend tot mijn verlof stapte ik het nieuwe jaar in. Op 31 december vierde ik mijn verjaardag en 1 januari voelde als een schone lei. Deze frisse start gaf veel energie en kracht, want wat keek ik uit naar deze unieke maanden die voor mij lagen. 2020 zou het jaar worden waarin ik voor de tweede keer moeder mocht worden van een zoontje. Hoe zou de bevalling verlopen? Hoe zou ik mijn kraamtijd ervaren en kon ik genieten van mijn zwangerschapsverlof? Hoe zou Lucas reageren op zijn broertje en konden we de baby in goede gezondheid in de armen sluiten? 2020 zou het jaar worden waarin ik mocht genieten van ons gezin van vier en wat keek ik daar naar uit. Ook schreef ik als goede voornemens op dat ik er met aandacht, liefde en warmte voor mijn mannen zou willen zijn en ik in rust mocht herstellen. Ik gunde mijzelf de tijd, omdat de zwangerschap en bevalling veel impact konden hebben op mijn lichamelijke gesteldheid. Ik wou dolgraag thuis (be)leven alsof we op reis zijn, de tuin laten stralen en meer genieten met minder. Halverwege het jaar kan ik deze voornemens stuk voor stuk afvinken, maar wel onder hele andere omstandigheden dan ik ooit had kunnen bedenken.
Thuis beleven alsof we op reis zijn. Ja, de lockdown heeft hier zeker voor gezorgd! Niet eerder waren we zoveel en lang thuis, maar we hebben een hele fijne plek gecreëerd waar we met z’n vieren gelukkig zijn. Waar we mogen rusten, ontspannen, spelen, ontwikkelen, bewonderen, genieten en verwonderen. We hebben elkaar nog beter leren kennen, omdat we niet eerder zoveel samen waren. De wereld stond stil, maar die van ons werd verrijkt. We mochten Simon liefdevol in de armen sluiten en zijn geboorte is de mooiste ervaring die ik in mijn leven heb meegemaakt. Hij werd geboren toen we net in de lockdown gingen en er veel onzekerheid heerste. Tot op de dag van vandaag heeft Corona veel impact, maar inmiddels hebben we een fijne modus gevonden om meer te genieten van minder. Waar we in het begin werden geconfronteerd met onszelf en onze levensstijl, kunnen we nu concluderen dat we het méér dan goed hebben en voelen we ons rijk.
Het was een heftig half jaar, vooral het missen van anderen woog zwaar en het wegvallen van vanzelfsprekende situaties en handelingen. Maar we kijken dankbaar terug op wat 2020 ons nu al heeft gebracht. Ons prachtige zoontje, levenskracht, vertrouwen, een verrijkt gezin, thuis beleven alsof je op reis bent, aandacht en tijd voor elkaar, een bloeiende tuin, mooie herinneringen en stralende dagen.
Hoe kijk jij terug op het eerste halfjaar van 2020? Wat heeft het jou gebracht?
Veel liefs, Dagmar
