Een maand geleden slaagde ik voor mijn rijbewijs. En nu heb ik er inmiddels 250 veilige kilometers opzitten in de auto van Jord. En trots en blij dat ik mij voel! Ik ben heel erg happy dat het voor mij mogelijk is om auto te rijden, ik heb uiteindelijk geen automaat meer nodig dankzij handige tips en tricks. Ik mag autorijden en dat is door de mate waarin ik Fibromyalgie en CVS heb niet vanzelfsprekend. Ik vertel je er meer over.
Toen ik net begon met lessen heb ik keer op keer een gevoel van vrijheid ervaren. De auto kwam in beweging en ik voelde mij met de kilometer onafhankelijker worden. Hoe dit kan? Door Fibromyalgie en CVS – voor de nieuwe lezers: chronische pijn en vermoeidheid – was ik erg afhankelijk van anderen (hoe cool dat ik nu ‘was’ mag schrijven!) en anderen moesten veel rekening met mijn gezondheid houden bij alles wat we deden. Even naar school bijvoorbeeld was niet vanzelfsprekend, ik moest gebracht worden of kon op een hele goede dag met de bus. Maar in de loop der jaren is mijn lichaam sterker en sterker geworden. Toch laten mijn benen het nog regelmatig afweten en ervaar ik veel pijn. De gewrichten en spieren doen dan niet altijd wat ik wil en daarmee kwam er roet in het eten om goed te kunnen rijden. Ook verslechterd mijn zicht sneller bij vermoeidheid, maar ook hier is inmiddels een oplossing voor gevonden.
Per keer dat ik in de auto stap moet ik echt eerlijk tegenover mijzelf zijn: voel ik mij vandaag goed genoeg om te kunnen rijden? Ben ik niet te moe of voelen mijn benen niet te pijnlijk aan? Kan ik snel genoeg reageren? Ik wil anderen en mijzelf niet in een onveilige situatie brengen en ben er net zo makkelijk in om toch het OV te pakken als dat nodig is. Ik wil mijzelf niet pushen in situaties die anderen kunnen hinderen, dan maar op een andere manier om er toch te komen. Ik koester liever al die momenten dat het wel lukt, dat is al winst! Met mijn rijles instructeur hebben we mijn grenzen opgezocht en deze ook enigszins gerekt. Zo ging ik van ‘even’ rijden naar steeds langer en nu kan ik onafgebroken al twee uur achter het stuur zitten. Hij gaf mij tips waardoor het rijden minder kracht en energie kost en ook vind ik het prettig dat Jord nu meedenkt en erg flexibel is om te kijken naar oplossingen. Zo kwam het voorstel van hem om een automaat te nemen wanneer dat nodig is, maar stiekem ben ik toch iets te koppig en te eigenwijs ervoor nu ik weet dat ik ook kan schakelen en dit voor nu niet nodig is. Maar dit plan achter de hand vind ik ontzettend lief van hem. Voor nu mag ik elk stukje de auto pakken wanneer we ergens naartoe gaan en daardoor houd je de routine erin, heel belangrijk als je pas net je rijbewijs hebt. Onze auto rijdt heel erg lekker, ligt goed op de weg en is lekker soepel. Ik ben fan!
Heerlijk vind ik het autorijden nu. Ik beleef er ontzettend veel plezier door en stap elke keer blij in de auto. Ik ben niet bang voor snelheid (ik wist het gaspedaal goed te vinden volgens de examinator haha), maar vind het wel belangrijk om per keer te oordelen en eerlijk tegenover mijzelf te zien hoe mijn lichaam aanvoelt en of het haalbaar is om te rijden. Niets forceren is in mijn geval extra belangrijk. Ik ben trots en blij dat nu ook ik de weg op mag en ik hoop nog veel mooie ritjes en veilige kilometers te mogen maken.
Waar ik nog steeds van na geniet? Afgelopen weekend hadden we een geweldig feest én ik mocht de Bob zijn (ik drink zelden tot nooit alcohol). Uiteindelijk hebben we flink gedanst tot in de late uurtjes en ik was verantwoordelijk om iedereen veilig thuis te brengen. Dat voelde zo goed en stoer! De eeuwige Bob zijn vind ik een eer en het gaf echt een kick dat het zo goed lukte ondanks het tijdstip en de intensieve avond door het dansen. Ik geniet nog steeds van het gevoel dat ik ervan kreeg.
Wie rijdt er mee naar Parijs, Maastricht, Keulen, Kopenhagen…? Ik ben er klaar voor!
Vind jij autorijden ook zo leuk?
Liefs Dagmar
Follow me on Facebook ♧ Bloglovin ♧ Twitter