De dag die je wist dat zou komen is hier. Morgen vieren we de eerste verjaardag van Lucas. Ik wist niet dat ik er zo emotioneel van zou worden, maar opeens kwamen daar de tranen. Het eerste jaar van Lucas zijn leven zit erop; straks is hij officieel geen baby meer. Mijn vrolijke mannetje heeft 7 tandjes, heeft zin om de wereld sneller te verkennen dan ooit en brabbelt er gezellig op los. We hebben zoveel mijlpalen mogen beleven als gezin, ongelooflijk dat we al een jaar lang voor ons lieve mannetje mogen zorgen. Hij maakt ons compleet en wat zijn we onwijs trots op de ontwikkelingen die hij doormaakt. Het eerste jaar als moeder was intens, liefdevol en zo zo zo mooi. Rijkdom in de puurste vorm!
Een jaar geleden braken rond 20:00 mijn vliezen op 5 december. De hele dag was ik al zo rusteloos en voelde ik opeens eindelijk die beruchte nesteldrang waarover veel is geschreven. Dolblij poetste ik het hele huis en deed ik zelfs in de vrieskou (vraag mij niet waarom) de ramen! Ik was zo onrustig en gunde mijzelf geen seconde ontspanning, want ik was niet van plan om 5 december onze geliefde Lucas op de wereld te zetten. Ik had 6 december al die 9 maanden in mijn hoofd gehad, dat moest eenmaal de datum worden. We waren toen al een team dat goed op elkaar is ingespeeld, want die avond gingen we wandelend naar de stad op pakjesavond om de gezellige verlichting in de stad te bewonderen. We kwamen slechts halverwege omdat het toen opeens begon! De tranen liepen over onze wangen van het lachen, want het was wel echt een typisch gevalletje om op zo’n manier onze toekomst als gezin tegemoet te kunnen komen. Een lachwekkende start! De uren die volgden zaten vol onzekerheid en de emoties liepen erg hoog op. Mijn lichaam heeft het niet eerder zo zwaar gehad en een jaar later werk ik nog altijd aan mijn herstel. Maar wat was dat toch ongelooflijk mooi om na al die maanden dromen, fantaseren en verlangen onze geliefde zoon in de armen te mogen sluiten. De geboorte van ons gezin was een feit.
Het werd een jaar vol mijlpalen en eerste keren. Verschonen, het badje, voor het eerst naar buiten, een autorit, logeren, omrollen, doorslapen, naar de opvang, hapjes, tandjes, glimlachjes en schaterlachjes, mooie wandelingen, kinderboerderijen, uitstapjes naar het buitenland en bezoek aan vrienden en familie. Een achtbaan was er niks bij, het was de beste rit van ons leven én hij was onwijs hectisch. Ik zal nooit ontkennen dat het heftig en zwaar was, maar ik heb tegelijkertijd nog niet eerder zo sterk het gevoel gehad dat ik de beste versie van mijzelf wil zijn als voorbeeld voor mijn kleine mannetje. Hij verdient een liefdevol en warm gezin, net zoals het alle kinderen op deze wereld zo is gegund om in vrede en met aandacht op te mogen groeien. Lucas is het aller allermooiste jongetje dat we ons maar konden wensen, wat een geluk dat wij zijn ouders mogen zijn!
En daar zit ik dan, een jaar later met rollende tranen over mijn wangen. Mijn kleine babyboy is opeens een dreumes! Hij mag trakteren op de opvang, krijgt een Nijntje taart en we gaan een mooi feest vieren ter ere van zijn eerste verjaardag met lieve vrienden en familie. We zijn een jaar lang ouders, ik ben al een jaar de trotse moeder van Luc. Alle clichés zijn meer dan waar, maar het was een overweldigend avontuur. En het allerleukste? Niemand die mij op deze fantastische rol had kunnen voorbereiden, alleen de tijd en de natuur. Ik heb veel over mijzelf mogen leren, ik heb kanten gezien waarvan ik niet eens wist dat ik deze had en heb eigenschappen ontdekt die mij verrasten op een positieve manier. Het allerleukste? Als boekenwurm dacht ik dat ik zo’n moeder zou zijn die werkelijk waar alles zou uitpluizen en lezen aan theorieën en opvoedlessen, maar het contrast kon niet groter: ik heb gekozen om geschreven adviezen los te laten en te vertrouwen op mijn gevoel. Over moeders en hun intuïtie is niks gelogen!
Wat was het toch een bijzonder jaar en wat hebben we veel mee mogen maken als gezin. Speciaal om de foto’s te bekijken en terug te blikken op al die mooie herinneringen die we met elkaar hebben gecreëerd. Nu zijn we zo op elkaar ingespeeld, kennen we elkaar door en door en genieten we van elkaars aanwezigheid, maar oh wat was ik onzeker als kersverse mama! Kon ik nog maar even die tijd terugdraaien en tegen mijzelf zeggen dat het allemaal toch wel goed komt, als je je gevoel maar durft te volgen. Ik heb het grotendeels ook daadwerkelijk op gevoel durven doen, maar we waren zo voorzichtig en vol twijfels! Zeker in het begin, het was immers een van de eerste baby’s die we ooit hadden vastgehouden. Wat een avontuur was dat! We worstelden zelfs onwijs met het aandoen van de kleertjes, de luiertjes, de badjes… arme jongen, zijn geduld werd behoorlijk op de proef gesteld haha! Gelukkig kregen we de smaak steeds beter te pakken en voelde het al gauw alsof we nooit anders hadden gedaan. Het was een grote ontdekkingsreis en een waanzinnig mooi avontuur die we met elkaar mochten aangaan.
Een jaar later hangen we de slingers op en proosten we op al het moois wat gaat komen. We zijn echte geluksvogels met Lucas in ons midden en zijn tekst op het geboortekaartje sluit perfect aan op zijn persoonlijkheid en de betekenis van zijn naam: hij is ons lichtpuntje. Onze vrolijke, lieve, grappige, avontuurlijke baby die geniet van lekker eten, die slaapt als een roosje en die dol is op ontdekken. The littlest feet make the biggest footprints in our hearts. Het wordt tijd om het eerste jaar af te sluiten. Met een lach, een traan, maar vooral een trots en dankbaar hart dat overstroomt van liefde voor de kleine.
Liefs, Dagmar
Follow me on Facebook ☆ Bloglovin ☆ Twitter