Op 6 december 2016 is onze lieve zoon Lucas geboren en zijn wij begonnen aan ons nieuwe hoofdstuk als gezin. Hij maakte ons ouders en wij zullen deze rollen levenslang vol liefde en warmte vervullen. Door zijn komst voelen we ons compleet en we genieten nu al volop van zijn aanwezigheid; we kunnen ons nu al geen leven zonder hem voorstellen! In dit artikel blik ik terug op de zwangerschap, bevalling en de eerste dagen met elkaar. Lees je mee?
De zwangerschap
Middels de wekelijkse updates die ik schreef over mijn zwangerschap, was het mogelijk om mee te lezen hoe ik het zwanger zijn heb ervaren. Deze updates kan je hier nog steeds teruglezen. Ik kijk terug op een hele mooie en verrijkende zwangerschap. Het werd mij allemaal veel makkelijker gemaakt dan iedereen had verwacht door de afwezigheid van de meeste klachten. Door mijn gezondheidssituatie waren er bij velen namelijk twijfels of het lichamelijk voor mij mogelijk was om een kleine te verwachten. Wat de meerderheid niet wist is dat ik met Jord al een langere tijd naar de zwangerschap heb toegeleefd door extra te sporten, gezonder te eten en meer rust te pakken tussendoor om mijn lichaam sterker te maken dan ooit. Een zwangerschap vraagt veel van een vrouw, maar wij gingen uit van een pittige negen maanden (dit werd ons voorspeld) die ons achteraf volledig bespaard zijn gebleven gelukkig. Alleen de laatste loodjes waren wat zwaarder, maar dat mag ook als je hoogzwanger bent. Ik heb negen maanden lang intens mogen genieten van de vrolijke schopjes in de buik, een goede conditie, werkzaamheden die ik alsnog kon voltooien en een klachtenvrij lichaam. Ik heb zelfs t/m de 36e week van mijn zwangerschap kunnen werken en dat voelde als een cadeautje. Ik heb genoten van elke dag en vond het een prachtige ervaring waar ik met een grote glimlach op terug kan kijken.
De bevalling
Tijdens de zwangerschap werd mijn uitgerekende datum geschat op 6 december, dit vonden we echt fantastisch omdat Jord mij een jaar eerder op deze datum ten huwelijk had gevraagd. Ook al was de kans heel klein dat Lucas op die dag geboren zou worden, toch ging ik er stiekem vanuit dat hij op deze datum propvol liefde bij ons zou komen. In de loop van de zwangerschap werd de datum echter verschoven naar 5 december. Als ik ergens als kind bang voor was, dan waren het wel Sinterklaas en zijn Pietjes. Deze angst begon dan al in september op te spelen en ik kon echt ziek worden van de zenuwen totdat deze man weer het land uit was. 5 december associeerde ik daarom vooral met stress en ik vond het idee echt niks dat Lucas opeens op de 5e geboren kon worden. Daarom sloot ik deze gedachte al snel uit; 5 december was simpelweg geen optie (al heb je het natuurlijk totaal niet voor het zeggen haha). De 40e week van de zwangerschap brak aan met de daarbij behorende 5 december. Ik kreeg de nesteldrang opeens flink te pakken en ik heb nog het hele huis van boven naar beneden (inclusief de ramen) schoongemaakt die dag. Om de tijd te doden – want het was nog steeds 5 december – besloten Jord en ik een gezellige wandeling te maken naar het centrum om de kerstverlichting te bekijken toen plotseling mijn vliezen halverwege braken. Het was de koudste pakjesavond sinds jaren en we schoten helemaal in de lach door deze typische situatie. Vervolgens pakten we thuis de laatste spulletjes in voor als we naar het ziekenhuis zouden moeten en werd ons geadviseerd te slapen om energie op te doen. Dit liep anders en pittiger dan gepland, maar hierover zal ik niet veel in detail treden. Wel wil ik heel graag benadrukken dat ik de bevalling niet zonder de geweldige hulp van Jord had kunnen doorstaan. Hij heeft op zo’n mooie en ontroerende manier gehandeld en dat zal mij altijd bij blijven. Ik heb het beleefd alsof we het echt samen hebben gedaan en daar ben ik Jord ontzettend dankbaar voor. De volgende dag – hoera op 6 december, ons voorgevoel klopte – ben ik aan het begin van de middag in het ziekenhuis op een natuurlijke manier bevallen van onze gezonde zoon Lucas.
Ik wil heel graag de fantastische verloskundigen van Alnatal (Nieuwegein) in het zonnetje zetten, omdat zij ons op een geweldige manier hebben ondersteund en begeleid tijdens de zwangerschap en de bevalling. Vanaf het begin van de zwangerschap had ik alle vertrouwen in deze warme praktijk met zeer behulpzame en betrokken verloskundigen waardoor ons gezin geen mooiere start had kunnen wensen!
De eerste dagen
Mocht je het leuk vinden om meer te lezen over mijn kraamweek, dan kan dat in dit artikel. Inmiddels is ons kruimeltje twee weken oud en het cliché is waar: we kunnen ons geen leven meer zonder hem voorstellen. Familie en vrienden zijn langs geweest en het is heel ontroerend om te zien hoe geliefd Lucas nu al is. De eerste dagen hadden we echt nodig om elkaar te leren kennen: wat betekenen de geluidjes, uitdrukkingen en bewegingen van hem? Hoe kunnen we inspelen op zijn ritme? En hoe kunnen we er het beste voor hem zijn? Anderzijds is het in deze update ook goed om te vertellen dat mijn herstel langzamer verloopt dan verwacht. Want naast de enorme blauwe wolk, was dat toch even een flinke klap en tegenvaller. Mijn lichaam heeft de bevalling doorstaan, maar ik moet nu echt de tijd en rust nemen om weer op te krabbelen zodat ik er voor mijn gezin kan zijn zoals ik heel graag zou willen. Elke dag gaat het iets beter en door te focussen op al die mooie eerste keren met de kleine en alle lichtpuntjes krijg ik veel energie. Gelukkig is daar ook dit verlof voor en krijgen we veel hulp van alle kanten waardoor ik naast het herstel ook volop van mijn gezin kan genieten. ‘Mijn gezin’ blijft wonderlijk klinken, maar wat hou ik toch onvoorwaardelijk veel van mijn lieve mannen.
Family – Where life begins and love never ends
Liefs, Dagmar
