Blog

6 weken met Lucas – Onzekerheid, groei en trots

Lucas

6 weken mag ik nu al genieten van mijn kleine man die voor grootse avonturen en nieuwe ervaringen zorgt. Alle clichés zijn waar, het voelt als de dag van gisteren toen ik Lucas voor het eerst in mijn armen kreeg en hem zijn eerste ademhalingen zag nemen. Al zou ik de bevalling liever niet over willen doen, dit is echt het mooiste moment van mijn leven en het was liefde op het eerste gezicht; ik zou echt niet meer zonder onze kleine kunnen. Hij maakt ons compleet en hij heeft mijn leven nu al naar het allerhoogste en mooiste niveau getild. Ook vloeiden er in de afgelopen 6 weken heel wat tranen en heb ik mij nog niet eerder zó onzeker gevoeld. Tijd om te vertellen hoe het nou écht is verlopen de afgelopen periode.

Lief, verliefd, liefde voor altijd
Zijn zachte, wilde lokjes en stralende ogen. Zijn vrolijke neusje en warme handjes voorzien van mini vingertjes. Dansende voetjes met de allerkleinste teentjes; onmogelijk om niét verliefd te worden op dit lieve ventje. Hij kan knuffelen als de beste en kijkt nu al met een nieuwsgierige blik de wereld in. Waar hij de eerste dagen alleen maar sliep, merken we nu al mooie en kleine ontwikkelingen op en zien we hem veranderen. Elke dag zit weer vol nieuwe verrassingen en ontdekkingen die we mogen doen en wat is dit toch een prachtig proces van groei om van dichtbij mee te mogen maken. Adembenemend. Inmiddels is hij al netjes aangekomen en 5 centimeter gegroeid ten opzichte van zijn geboortelengte. Ook geef ik nu 6 weken grotendeels borstvoeding (ik moest het combineren, omdat ik teveel was afgevallen en door mijn reserves heen was) en ik had niet verwacht dat ik het als zo mooi zou ervaren. Ik ging er zonder verwachtingen in, omdat door mijn gezondheidssituatie de kans heel klein zou zijn dat ik het kon geven, maar mijn lichaam bewees het tegendeel waardoor ik extra van deze fijne momenten kon genieten. Het eerste bezoek aan het consultatiebureau zit er ook inmiddels op en verliep voorspoedig en we mogen alle complimenten in onze zak steken; Lucas gedroeg zich volgens de arts voorbeeldig. Trotse mama hier!

Intens
Er ’s nachts uit moeten om te voeden, vond ik in het begin erg intensief. Je probeert alle rust te pakken om te herstellen na een bevalling, maar ondertussen is het wel even flink aanpoten om er ook voor de kleine te zijn. Nu hebben wij echt het geluk dat Lucas – had ik al gezegd dat hij echt heel lief voor ons is? – goed doorslaapt tussen de voedingen door en we een lekker ritme te pakken hebben. Dat maakt de nachten een stuk dragelijker, al blijft het intensief om uit je diepe slaap te worden gewekt om een luiertje te verschonen en meneer te laten drinken. Ik ben uit mijzelf niet zo sterk (door CVS en Fibromyalgie, maar ik werk eraan) en daarom vond ik het in het begin ook vrij pittig om hem bijvoorbeeld een boertje te laten doen over mijn schouder. Dat was erg confronterend, want het lijkt een makkelijke actie maar als je niet de kracht hebt in je armen en je wilt het zo graag voor hem doen… Ik vond het in het begin frustrerend, maar het vormde wel de ultieme motivatie om snel verder aan te sterken en het gauw alsnog zelf te kunnen doen. Hij geeft energie en extra kracht. Ook maken de hormonen die nog door je lijf gieren deze periode extra intens. Het is zo’n nieuwe levensfase waar je in terecht bent gekomen; een onvergetelijke belevenis en ontdekkingsreis van je leven. En die tranen? Laat ze gaan en slik deze niet weg. Wees jezelf en geef aan hoe het écht gaat. Het moederschap is namelijk ontroerend en mooi, maar ook soms eng, spannend, moeilijk en zwaar. Elke achtbaan bevat heftige en intense bochten onderweg. Dat weet elke moeder, maar niet elke moeder geeft dit toe.

Onzekerheid
Ik hoef maar aan Lucas te denken en ik voel mijn hart overstromen van liefde. Ik wist niet dat ik zoveel van mijn gezin kon houden, dit gevoel is echt overstijgend. Toch wil ik ook heel graag een andere kant belichten in dit artikel, want naast de overload aan liefde vind ik het ook belangrijk om te laten weten dat ik het moederschap heel intens en zelfs moeilijk vind. Je kunt namelijk nog zoveel erover lezen en goedbedoelde tips ontvangen, uiteindelijk gaat het om het doen en toepassen. Ik zou niets liever willen dan dat ik Lucas de zekerheid kan bieden dat hij niets tekort hoeft te komen, ik heb echt alles voor hem over, maar ook ik ben niet perfect en moet alles nog leren. Die onzekerheid vrat de eerste weken ontzettend aan mij, mijn zelfvertrouwen was gedaald tot ver onder het niveau van de zeespiegel en wat kostte die onzekerheid mij veel energie. Ik piekerde mij suf, maakte mij zorgen en trok alles wat ik deed in twijfel, terwijl je gewoon moet durven en doen. Dit deed ik wel, maar die onzekerheid maakte het een stuk ingewikkelder. Herken je dit gevoel? Anderzijds had ik niet verwacht dat ik mij in zo’n korte periode zo verbonden zou voelen met Lucas, grappig genoeg geeft hij juist mijn zelfvertrouwen terug. Doordat hij tevreden, zoet en lief is verdwenen al snel de twijfels en door vooral te doen gaan we nu geen uitdaging meer uit de weg. Zo wordt ons wereldje weer steeds groter en genieten we samen volop van de nieuwe avonturen. En als je Lucas dan met zo’n big smile in je armen ziet liggen, dan smelt je he-le-maal weg. Tsja, schreef ik al dat ik tot over mijn oren verliefd ben?

Samen grenzen verleggen
Wat is er mooier dan te ontdekken dat je samen steeds meer kunt? Had ik de eerste weken grote vraagtekens bij het idee dat straks de dagelijkse activiteiten weer op ons eigen bordje zouden vallen, geniet ik nu volop van het samen ondernemen en de stappen die we met elkaar mogen zetten. Bijzonder hoe die grenzen elke keer weer een tikkeltje verlegd worden, onze wereld wordt steeds groter en het samen ontdekken smaakt naar meer. Zo gaat het zelf autorijden met Lucas naar vrienden en familie heel goed, genieten we van de wandelingen, gaan we samen naar de stad en proberen we steeds meer de afspraakjes en leuke uitjes te combineren met hem erbij. Was ik eerst nog zo onzeker over alle handelingen die ik deed met betrekking tot Lucas, geeft hij mij nu vleugeltjes en extra energie. Wat een rijkdom om het leven samen te mogen beleven!

Het leven van een mama gaat niet altijd over roosjes, maar staat wel volop in bloei! 

Mijn kleine man wordt momenteel wakker. Ik ga daarom gauw dit artikel afsluiten, inplannen en mocht je mij zoeken… ik zweef nog ergens op een blauwe wolk met mijn vrolijke ventje van al/pas 6 weken in de armen.  Veel liefs van ons!

Liefs, Dagmar

Follow me on Facebook ☆ Bloglovin ☆ Twitter ☆ Instagram ☆ Youtube

Let's grow

Nieuwsbrief

Verlang je naar meer energie, balans en verbinding met jezelf? Schrijf je gratis in voor ExpediChi en groei in de richting die goed voel voor jou. Geniet maandelijks van inspirerende opdrachten, inzichten en groeitips voor jou én jouw business. Als cadeau ontvang je de gids Ondernemen op jouw voorwaarden.