Soms zou ik een glazen bol willen om heel eventjes in de toekomst te kunnen spieken. Zou ik gelukkig zijn? Zou het bloggen dan nog bestaan? En zou ik nog wonen in dit fijne huis? En zullen er veel momenten zijn waarop ik zou terugblikken op mijn leven als twintiger? Ik besloot een brief te schrijven aan mijzelf over 10 jaar. Hoe begin ik een brief aan mijzelf, als er een sprong van tien jaar in zit? Ik heb nooit eerder een brief aan mijzelf geschreven, maar ik ga op mijn gevoel af. Doe je mee?
Lieve Dagmar, maak je niet druk om die ene rimpel, die komt toch van het lachen! Tenminste, dat hoop ik heel erg. Ik weet niet hoe je leven er nu uitziet, maar ik hoop dat je geniet van het nu. Dat je plezier hebt in het dagelijkse, dat je mooie momenten beleeft met familie en vrienden en dat je balans hebt gevonden tussen werk, jezelf én… een gezin. Want zou je nu genieten van een kleine samen met je man Jord? Ha, nu mag je hem jouw man noemen. Hoe bijzonder is dat? Je bent het inmiddels waarschijnlijk wel gewend, maar wat klinkt het toch volwassen en speciaal. Maar je moet elkaar niet als vanzelfsprekend gaan beschouwen hoor, een relatie is een werkwoord en ik hoop dat je nog steeds zo lekker gek met elkaar kunt doen. Dansen door de woonkamer, de tijd vergeten in restaurants, de kieteldood en elkaar moppen vertellen tot tranen toe en uren wandelen langs het strand, daar ben je toch nooit te oud voor? Dat je ouder wordt betekent immers niet dat je die speelsheid moet verliezen, toch? En ik gok dat je New York heel mooi vond toen je daar met Jord en de kleine was? Voelde je er niet ieniemienie en wat vond je van het Vrijheidsbeeld en het uitzicht vanaf Empire State Building? Ik weet zeker dat je samen met Jord de wereld aan het ontdekken bent, maar tussendoor moet er natuurlijk ook gewerkt worden.
Wat zou je doen, is je liefde voor marketing nog steeds zo groot of zou je een uitstapje hebben gemaakt naar een ander vakgebied? Als je je dagen maar weet te vullen met wat je energie geeft en waar je blij van wordt, beloof je dat? En als je je richting even lijkt te verliezen, dan is dat niet erg. Het hoort erbij, over tien jaar hoef je echt niet een zelfverzekerde allesweter te zijn, dat vraagt en verlangt heus niet iemand van je. Dus wil je eindelijk eens wat minder streng voor jezelf zijn? Dat maakt het allemaal een stukje makkelijker, straks krijg je nog een denkrimpel als je zo doorgaat! Laat het gaan en deins met de flow mee; geniet van wat op je afkomt. En ligt je grote droom in de vorm van een eigen boek al in de winkels? Ik gok erop dat je iets hebt geschreven in de richting van happiness, anderen helpen middels tips om het dagelijkse nog fijner te maken, kon je vast niet loslaten. Ik hoop dat het je is gelukt, want ik weet hoe graag je die droom zou willen realiseren en dat je er velen mee zou willen helpen. En zou het bloggen dan nog bestaan? Zou je nog met (tante Anne?) vloggen en samen leuke citytrips maken, genieten en ontspannen? Ik moet er niet aan denken hoeveel minuten je inmiddels met haar hebt gebeld in die tien jaar haha. En ben je al een keukenprinses geworden of ligt dat je nog steeds niet helemaal? Als je maar blijft proberen toch? En ga eens af en toe naar die sportschool of trek je hardloopschoenen aan, je gaat er geen spijt van krijgen! Nee, ik zeg niet dat je het per se nodig hebt, maar beweging doet iedereen goed toch?
Geef je de tien jaar oudere Jord een dikke kus van mij? Of heeft hij nu opeens een prikkelig baardje? Man, wat hou ik toch veel van hem, ja die vlinders zijn na ruim vijf jaar een relatie nog steeds goed vertegenwoordigd en binnenkort volgt onze trouwdag. Zou je over tien jaar nog regelmatig het trouwalbum erbij pakken? Samen met de kleine erin kijken en vertellen hoe bijzonder het was om met lieve vrienden en familie de liefde te vieren? En noem je Jord dan ‘Pap’ en hij jou ‘Mama’? En zou je vaak voorlezen uit boeken, samen dagjes uit beleven en hem of haar leren dat geluk delen met dierbaren zo kostbaar en bijzonder is? En vergeet je niet uit te leggen dat we door lichtpuntjes worden omringd, ook al zie je deze niet altijd? Ik gok dat hij/zij de zorgzaamheid en het opnoemen van mega veel feitjes (wandelende encyclopedie) van Jord heeft en het ondernemen van mij, heb ik gelijk? Ik hoop dat je gezondheid je niet in de weg zal staan bij alles wat je voor hem/haar zou willen doen, samen met Jord zijn jullie vast een heel liefdevol team.
Ik hoop trouwens zo erg dat alle lieve vrienden en familie nog bij je zullen zijn, ik vind het soms een erg beangstigend idee dat we dierbaren moeten missen in de toekomst. Het maakt mij onzeker en bang, maar tegelijkertijd besef ik goed dat we de momenten nu extra met elkaar mogen benutten en deze kunnen vullen met geluksmomentjes. Ik zou nog uren tips aan je willen geven en vragen aan je willen stellen, maar je kunt beter je tijd benutten door vooruit te blijven kijken. Als vierentwintigjarige ben ik echt gelukkig, ik hoop dat je dat over tien jaar ook nog steeds kunt zeggen. Dus hup oudje, geniet én leef!
Wat zou jij aan je tien jaar oudere ‘ik’ willen zeggen?
Veel liefs, Dagmar
Follow me on Facebook ☆ Bloglovin ☆ Twitter