Mijn telefoon is gecrasht. Het scherm werd zwart, vervolgens blauw en af en toe verscheen het Apple icoontje in beeld. Daar bleef het helaas bij, het appeltje voor de dorst smaakte heel bitter, want ik ben álles kwijt. Maar achteraf gezien betekent het woordje ‘alles’ zoveel minder dan ik dacht. Er is namelijk leven na een gecrashte telefoon! Zuur is het zeker, maar ik heb twee lessen erdoor geleerd en die deel ik graag met jou.
Om de eerste draai ik niet heen: back-up regelmatig je telefoon! Ik zal bij het begin beginnen, het leek mij handig om de update die ik al zo lang uitstelde toch maar eens te laten plaatsvinden. In plaats van te updaten blies mijn geliefde Iphone haar laatste adem uit en zij mij vaarwel. Ook nam zij alle foto’s, contactpersonen en apps mee het zwarte gat (lees: beeldscherm) in zonder dat ik er afscheid van kon nemen. Het was drastisch en intens en de tranen vloeiden rijkelijk. Ik vond het allerergste dat álle foto’s weg waren. Van de vakanties, de verhuizing, van familie. Foetsie en verleden tijd. Daar kon ik echt van janken, want ik had ook nog net foto’s gemaakt voor artikelen en flink vooruit geschoten en ik kan verklappen dat er meer dan 5000 foto’s op mijn telefoon stonden. En ja, ik dacht dat mijn foto’s automatisch het populaire wolkje ‘De Cloud’ in werden gestuurd, maar dat bleek helaas niet zo te zijn. Omdat mijn telefoon weigerde gereanimeerd te worden, moest ik naar de Apple Store in Amsterdam om mij bij de Genius Bar melden. Dat kostte mij naast de treinrit ook nog eens een halve dag én veel energie. Die dag zou ik lekker opladen in het zonnetje, dat kon ik wel op mijn buik schrijven. Dat er bij de Genius Bar experts rondlopen staat vast, ik werd snel en goed geholpen. Helaas kreeg ik wel de mededeling dat ik alles kwijt was, mijn telefoon kreeg ik als ‘nieuw’ weer terug met de woorden dat ik wel echt pech had. Inclusief warm welkom van de Iphone waarbij ik álle instellingen weer kon verwerken. Best pijnlijk als je zoveel momenten samen hebt gedeeld toch?
Maar goed, vaker back-uppen is een must en daarom heb ik nu een fancy USP-stick gekocht in de vorm van een lipstick (je moet het toch leuk houden voor jezelf?) en heb ik mij voorgenomen elke week een back-up te maken. Zeker als je zoveel foto’s maakt, is dat gewoon echt een vereiste. Les twee volgde snel: er is leven na een gecrashte telefoon. Ik mag dan wel alles kwijt zijn wat erop stond, het is niet mijn letterlijke leven maar ‘slechts’ een apparaat! Ik werd mij toen pas echt bewust wat ik allemaal met mijn telefoon doe en hoe vaak ik het toestel gebruik. En ik kan je verklappen: dat was écht heel vaak. En het is niet goed om zo afhankelijk ervan te zijn, lekker offline of mobielloos activiteiten ondernemen is toch heerlijk?! Dat ga ik dus echt vaker doen. Het echte leven beleven en niet alleen door een schermpje. Hmm… Was daar een crash voor nodig om mij dit te realiseren? Zonde! Een smartphone hoort een toevoeging te zijn, niet je leven te beheersen natuurlijk. Hierbij beloof ik plechtig te ‘mobielminderen’, zodat mijn Iphone niet meer standaard aan mijn hand vastgeplakt is. Met twee handen het leven vastpakken is zoveel mooier en belangrijker! En ja, ik kwam er ook achter dat mijn telefoon een uit-knop heeft. Goed om dat weer te beseffen en er bewust van te zijn.
Ja, het is heel jammer van alle informatie die op mijn telefoon stond. Dat de foto’s weg zijn vind ik verschrikkelijk, maar de knop is om en we gaan weer door! We worden omringd door lieve mensen om ons heen, zijn mentaal sterk en hebben een lichaam waarmee we fijne activiteiten kunnen ondernemen… Dan is een telefoon bijzaak. Zorg dat je bereikbaar bent, maar weet dat je ook zonder mobiel kunt leven *kijk maar naar de mensen in de middeleeuwen of de neanderthalers, die hadden inderdaad ook geen mobieltje!* Geniet van het nu en beleef het leven door zelf te kijken, niet alleen door een schermpje. Wat kan een crash toch leerzaam zijn… Maar please niet snel nog een keer!
Kan jij goed zonder je telefoon?
Liefs, Dagmar
Follow me on Facebook ♧ Bloglovin ♧ Twitter
